The Image of Melancholly

 

Een kijkje in de enorme klankrijkdom van de Engelse consortmuziek, dat is wat de acht strijkers, blazers en virginalist van het Castello Consort ons vanavond bieden. Dat doen ze in verschillende combinaties: zowel als flatt consort en allemaal samen in een broken consort. Flatt betekent dat alle instrumenten uit dezelfde familie komen (bijvoorbeeld vier viola da gamba’s in verschillende maten), terwijl broken inhoudt dat verschillende instrumenten met elkaar gemengd worden. Engeland was zeer bekend om zijn broken consorts, die beschreven werden als een combinatie van viola da gamba’s, akkoordinstrumenten en vaak een trombone als basinstrument.

 

Vanavond staan John Dowland en Henry Purcell centraal, de twee grootste Engelse componisten van de 17^de eeuw. Ze hebben elkaar toen nooit ontmoet, maar je hoort dat ze veel gemeen hebben. Naast zijn opera’s schreef Purcell ook veel instrumentale consortmuziek, in de Elizabethaanse stijl uit de tijd van Dowland. De werken van Dowland en Purcell worden verbonden door consortmuziek van tijdgenoten William Byrd, Matthew Locke, William Brade, en Anthony Holbornes pavane is zó wonderschoon dat hij wel het de titel van dit concert moest worden. De avond wordt besloten met een serie bekende Engelse liederen, waaronder Greensleeves en Daphne. Sommige van deze liederen zijn origineel in consortbezetting overgeleverd, andere zijn in dezelfde stijl gereconstrueerd.