Herzlich lieb hab ich dich

 

Dat Bach niet in een vacuüm werkte is wel bekend. Ook het feit dat hij kon bouwen op een lange Duitse traditie van organisten en kapelmeesters is geen geheim meer. Maar hoe hun 17^de-eeuwsw muziek klonk blijft vaak een vaag idee. Dat je je daarbij absoluut geen half volgroeide Bach moet voorstellen, laat de collectie van de Zweedse kapelmeester Gustav Düben horen. De groots opgezette cantates met zangers, strijkers en trompetten vloeiden uit de pen van onder andere Bruhns, Tunder en Buxtehude. Zij bedienden zich van ingenieuze woordschilderingen, dramatische pauzes en van de ongrijpbare instrumentale stylus phantasticus. Deze werd door Mattheson in de 18^de eeuw beschreven als  “een magisch theater, waar ieder ogenblik nieuwe personen opkomen, zich over het podium bewegen en weer verdwijnen.” En laat magisch theater nu net de specialiteit zijn van Jörn Boysen en zijn Musica Poetica!