Consort XL

 

Omstreeks 1600. Zowel Michael Praetorius als Heinrich Schütz is ter ore gekomen dat er in de San Marco in Venetië iets nieuws is ontdekt. Door verschillende groepen zangers en instrumenten verspreid door de enorme kathedraal op te stellen, gaan deze een dialoog aan die van alle kanten lijkt te komen. In zo’n samenspel komen deverschillende families van instrumenten, zogeheten consorts, prachtig tot hun recht. Van trombones tot blokfluiten, dwarsfluiten, viola da gamba’s en luiten: in iedere familie worden ze in verschillende formaten gebouwd om de menselijke stemmen, van sopraan tot bas, te versterken. Heinrich Schütz leert deze meerkorige techniek van de Venetiaanse meestercomponist Giovanni Gabrieli en neemt die mee terug over de Alpen. Michael Praetorius legt de vele instrumenten vast in zijn monumentale Syntagma Musicum.

 

Trombonist Wim Becu spoort de studenten van het Koninklijk Conservatorium aan om zich over te geven aan de klankweelde van de meerkorigheid. Uit alle hoeken van de Lutherse Kerk komen de klanken van de instrumentale consorts en de zangers als een onwereldse stereo op je af!