O Haupt voll Blut und Wunden

Sommige melodieën zijn zo krachtig, zo treffend gevonden, zo karakteristiek dat als je ze opnieuw hoort je meteen meegevoerd wordt naar die allereerste keer. Zo kan het zijn dat de melodie van O Haupt voll Blut und Wunden ineens je eerste Matthäus Passion oproept. Tussen alle prachtige aria’s, koorgeweld en recitatieven door klinkt steeds die ene melodie, simpel en intrigerend tegelijk. En dan te bedenken dat die niet eens van Bachs eigen hand was! Hans Leo Hassler componeerde de melodie al in 1601, op een liefdesgedicht nota bene. Halverwege de 17^de eeuw had het zijn plaats in de Lutherse gezangboeken verworven, vaak met de tekst Herzlich tut mich verlangen. En Bach was niet de laatste die zich door de melodie liet inspireren. Johann Gottlieb Janitsch was als contraviolist in dienst van Frederik de Grote en zette met diens toestemming de eerste openbare concertserie op in Berlijn. Tijdens deze Freitagsakademien werd de nieuwste kamermuziek gespeeld voor een burgerlijk publiek. Janitsch blonk uit in het schrijven van kwartetten, die hij vulde met briljante thema’s, genoeglijke passages en afwisselingsrijke bezettingen. Hoe hij op het idee kwam om een kerklied in zo’n op-en-top galant genre op te nemen blijft een raadsel, maar het werkt. En hoe. Temidden van vioolfiguren speelt de hobo de klaaglijke melodie en de tijd staat even stil. Je hoort de woorden er welhaast bij. 

 

Voor Musica Gloria is de cirkel rond. Hun eerste concert bij Musica Antica was in kamermuziekbezetting en na hun geweldige orkestprojecten van de afgelopen jaren keren Beniamino Paganini en Nele Vertommen nu terug met een intieme bezetting.