Mozartiade

Vader Leopold hield z'n hart vast: hoe moest het nou met Wolfgang als hij niet meer voor hem kon zorgen en stopte met naar hem luisteren? Maar Mozart was 25, wilde zelfstandig zijn, trouwen en zijn eigen muzikale weg volgen;  hij was geen kind meer maar een jonge man. Dus schreef hij zijn laatste pianoconcert in Salzburg, Jeunehomme, en stapte in de diligence naar Wenen.

 

In augustus 1782 trouwde hij Constanze en hij componeerde; een van de eerste in Wenen geschreven pianoconcerten was KV 415. Verder was het wennen. Hij moest publiek werven voor zijn muziek, en begon daarom met inschrijvingsconcerten: bij voldoende belangstelling vooraf ging het concert door. En hoe meer publiek er in de zaal zat, hoe beter het financieel uitpakte. In grote zalen gebruikte hij dus grotere bezettingen en instrumenten die goed te horen waren.

 

Mozarts eerste fortepiano kocht hij bij de Weense bouwer Stein. Die bouwde niet alleen instrumenten waarvan de hamertjes met leer bekleed waren (zoals de meeste moderne fortepiano's) maar ook piano's met houten hamers. De dynamische mogelijkheden en het spectrum van klankkleuren daarvan waren veel breder dan we van de huidige historische kopieën gewend zijn. Ze zijn relatief luid en doen soms denken aan een Hongaarse cimbalom.

 

Mozart heeft zeker beide soorten fortepiano's gekend. Aannemelijk is het dat hij in zalen met veel publiek de voorkeur gaf aan instrumenten met houten hamers. Dat willen we wel eens horen! En daarom klinkt in deze Mozartiade een heel nieuwe, authentieke interpretatie van werken uit deze periode. In combinatie met verschillende instrumentaties bespeelt fortepianist Artem Belogurov een speciale kopie van een instrument van Mozarts pianobouwer Stein. De fortepiano is gebouwd door Gerard Tuinman voor het Nationaal Muziekinstrumenten Fonds.