Schuberts göttliche Funke

 

Franz Schubert bracht het grootste deel van zijn korte leven door in Wenen, toen Beethovens populariteit daar op zijn hoogst was. Hij kwam al op jonge leeftijd in aanraking met Beethovens muziek en Schubert had het grootste respect voor Beethoven. Hoewel de twee in dezelfde stad woonden, hadden ze nauwelijks contact. Beethoven kon composities van zijn jongere tijdgenoten over het algemeen niet uitstaan, zelfs niet wanneer het zijn eigen leerlingen betrof. Des te verrassender is het dat Beethoven over Schubert gezegd zou hebben: “Deze zal mij op een dag nog overtreffen”. Beethovens secretaris en eerste biograaf Anton Schindler beschrijft hoe Beethoven, al vele jaren doof, op zijn sterfbed de partituren van Schuberts liederen doornam en verbaasd uitriep: “Wahrlich, in dem Schubert wohnt ein göttlicher Funke!” Schubert zou uiteindelijk de fakkel dragen tijdens Beethovens begrafenisstoet in 1827.

 

Schubert schreef later dat jaar de Fantasie voor viool en piano. Het is een emotioneel intens en uiterst virtuoos stuk voor zowel viool als piano. De serieuze Fantasie, die waarschijnlijk beïnvloed is door Beethovens dood, vormt een contrapunt met Beethovens vroege stijl van zijn Vioolsonate nr. 5 Frühling (1801) en de Variaties uit Mozarts Le nozze di Figaro (1792-1793). Schubert zou Beethoven uiteindelijk maar één jaar overleven.